Ty zawsze przy mnie stój
Gdy ja zasypiam, to Ty nie śpisz wcale – pilnujesz czujnie, czy równo oddycham, czy serce mi jak zegar będzie biło dalej...
Bliższy niż cień
Czy to wieczorem, czy w dzień – popatrz może na swój cień… A może on tobie przypomni o kimś do cienia podobnym, choć od cienia jeszcze bliższym...
Stróżu mój
Gdy ja zasypiam, to Ty nie śpisz wcale – pilnujesz czujnie, czy równo oddycham, czy serce mi jak zegar będzie biło dalej i czy noc dokoła jest dobra i cicha…
Wiem że tutaj jesteś
Wiem, że tutaj jesteś… Ale tak cicho, jakby Cię wcale tu nie było… Lecz ja Cię wciąż czuję w domu, w lesie, w mieście - jakby koło mnie czyjeś serce biło…
Rano
To Ty chyba otwierasz mi oczy zaspane i sny zdmuchujesz jak bańki mydlane… Stajesz przy mnie jak zawsze czujny i gotowy...
Wieczór
Wieczorem mnie zapraszasz pod parasol ciszy, gdzie stukanie serca i myśli się słyszy. A pod powiekami widać – jak motyle – te dobre i niedobre z całego dnia chwile...
We dnie
Mogę Cię nazwać: „Aniele Słoneczny”, bo dla Ciebie dzień jest tak długi, że wieczny. A taki czysty jak łza Matki Boskiej i jasny jak te Boże drogi proste.
W nocy
Gdy nocą słońce, księżyc, a nawet gwiazdy gasną – i boję się trochę w swym pokoju zasnąć… Przypomnij, Aniele, że jesteś niedaleko…
Bądź mi zawsze do pomocy
Bądź mi, Aniele, stróżem, starszym bratem, przewodnikiem – wiosną, zimą i latem – jak druh i nauczyciel. Jak cień bądź mi bliski...
Strzeż duszy
Jesteś Aniołem, czyli Bożym duchem, i znasz najlepiej mój skarb, czyli duszę – to, co jest we mnie najbardziej moje i w czym ma Pan Bóg podobieństwo swoje...
Strzeż ciała mego
Boży i mój Aniele – co na straży mego życia stoisz – Ty sam wiesz jak wiele jest tego, czego mama się boi: że sobie zaraz coś złamię, że się oparzę lub zranię…
I doprowadź mnie do żywota wiecznego
Mój przewodniku, Aniele Boży, kiedyś mi bramę do nieba otworzysz – gdzie nikt nie umiera i nic się nie kończy...
© 2024 Miesięcznik Anioł Stróż